การทำเหมืองใต้ทะเลลึก: ขุดค้นโอกาส สำรวจผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม

ทะเลลึก ซึ่งเป็นดินแดนอันกว้างใหญ่และยังไม่ถูกสำรวจเป็นส่วนใหญ่ ถือเป็นแหล่งทรัพยากรที่มีศักยภาพมหาศาล การทำเหมืองใต้ทะเลลึก (Deep sea mining - DSM) ซึ่งเป็นกระบวนการสกัดแร่ธาตุจากพื้นมหาสมุทร กำลังได้รับการพิจารณามากขึ้นเพื่อตอบสนองความต้องการโลหะที่เพิ่มขึ้นทั่วโลก เช่น โคบอลต์ นิกเกิล ทองแดง และแร่หายาก แร่ธาตุเหล่านี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อการผลิตแบตเตอรี่ อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ และเทคโนโลยีต่างๆ ที่จำเป็นต่อการเปลี่ยนผ่านสู่พลังงานที่ยั่งยืน อย่างไรก็ตาม ผลกระทบทางสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดขึ้นจากการทำเหมืองใต้ทะเลลึกนั้นมีความสำคัญและก่อให้เกิดความกังวลอย่างจริงจังในหมู่นักวิทยาศาสตร์ นักสิ่งแวดล้อม และผู้กำหนดนโยบายทั่วโลก บล็อกโพสต์นี้จะเจาะลึกรายละเอียดของการทำเหมืองใต้ทะเลลึก โดยสำรวจถึงประโยชน์ที่เป็นไปได้ ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม ภาพรวมด้านกฎระเบียบ และการถกเถียงที่กำลังดำเนินอยู่เกี่ยวกับอนาคตของการทำเหมือง

การทำเหมืองใต้ทะเลลึกคืออะไร?

การทำเหมืองใต้ทะเลลึกเกี่ยวข้องกับการสกัดแร่ธาตุจากพื้นทะเลที่ความลึกโดยทั่วไปเกิน 200 เมตร แหล่งแร่เหล่านี้พบได้ใน 3 รูปแบบหลัก:

• ก้อนโลหะโพลีเมทัลลิก (Polymetallic Nodules): ก้อนแร่ขนาดเท่ามันฝรั่งที่กระจายอยู่ตามที่ราบก้นสมุทร อุดมไปด้วยแมงกานีส นิกเกิล ทองแดง และโคบอลต์
• แร่ซัลไฟด์มวลมหึมาบนพื้นทะเล (Seafloor Massive Sulfides - SMS): แหล่งแร่ที่ก่อตัวใกล้กับปล่องระบายความร้อนใต้ทะเล มีความเข้มข้นสูงของทองแดง สังกะสี ทอง และเงิน
• เปลือกแร่โคบอลต์ (Cobalt-Rich Crusts): ชั้นของแร่ที่สะสมตัวอยู่บนลาดของภูเขาใต้ทะเล ประกอบด้วยโคบอลต์ แมงกานีส นิกเกิล และแร่หายาก

มีการเสนอเทคนิคการทำเหมืองที่แตกต่างกันไปสำหรับแหล่งแร่แต่ละประเภท ตัวอย่างเช่น ก้อนโลหะโพลีเมทัลลิกมักจะถูกเก็บรวบรวมโดยยานพาหนะควบคุมระยะไกล (ROV) ที่ดูดขึ้นมาจากพื้นทะเล แหล่งแร่ SMS อาจต้องใช้การตัดและการบด ในขณะที่เปลือกแร่โคบอลต์อาจเกี่ยวข้องกับการขูดหรือตัดพื้นผิวของภูเขาใต้ทะเล

ปัจจัยขับเคลื่อนทางเศรษฐกิจและภูมิรัฐศาสตร์ของการทำเหมืองใต้ทะเลลึก

มีปัจจัยหลายประการที่ขับเคลื่อนความสนใจที่เพิ่มขึ้นในการทำเหมืองใต้ทะเลลึก:

• ความต้องการโลหะที่เพิ่มขึ้น: การเปลี่ยนผ่านสู่พลังงานหมุนเวียนและยานพาหนะไฟฟ้าทั่วโลกกำลังผลักดันให้เกิดความต้องการโลหะอย่างโคบอลต์ นิกเกิล และลิเธียมอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แหล่งโลหะบนบกเริ่มมีข้อจำกัดมากขึ้น นำไปสู่การค้นหาแหล่งจัดหาทางเลือก
• ข้อพิจารณาทางภูมิรัฐศาสตร์: หลายประเทศกำลังพยายามกระจายแหล่งที่มาของแร่ธาตุสำคัญเพื่อลดการพึ่งพาบางประเทศและเพิ่มความเป็นอิสระทางยุทธศาสตร์ การทำเหมืองใต้ทะเลลึกเสนอหนทางที่เป็นไปได้ในการเข้าถึงทรัพยากรเหล่านี้อย่างเป็นอิสระ ตัวอย่างเช่น บางประเทศที่พึ่งพาการส่งออกแร่หายากของจีนอย่างหนักอาจมองว่าการทำเหมืองใต้ทะเลลึกเป็นหนทางในการกระจายห่วงโซ่อุปทาน
• ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี: ความก้าวหน้าล่าสุดในด้านหุ่นยนต์ใต้น้ำ ยานพาหนะควบคุมระยะไกล และเทคโนโลยีการทำเหมือง ทำให้การทำเหมืองใต้ทะเลลึกเป็นไปได้ในทางเทคนิค แม้ว่าความคุ้มค่าทางเศรษฐกิจยังอยู่ระหว่างการประเมิน

ประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่อาจเกิดขึ้นจากการทำเหมืองใต้ทะเลลึกนั้นมีมากมายมหาศาล บางประมาณการชี้ว่าเฉพาะเขตแคลเรียน-คลิปเปอร์ตัน (CCZ) ในมหาสมุทรแปซิฟิกเพียงแห่งเดียวก็มีโลหะมีค่ามูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ ความมั่งคั่งที่อาจเกิดขึ้นนี้ได้ดึงดูดการลงทุนจำนวนมากจากรัฐบาล บริษัทเอกชน และสถาบันวิจัยทั่วโลก อย่างไรก็ตาม ผลตอบแทนที่อาจเกิดขึ้นเหล่านี้จะต้องถูกชั่งน้ำหนักอย่างรอบคอบกับต้นทุนด้านสิ่งแวดล้อม

ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากการทำเหมืองใต้ทะเลลึก: สาเหตุที่น่ากังวล

ทะเลลึกเป็นระบบนิเวศที่เปราะบางและยังมีความเข้าใจน้อยมาก การดำเนินการทำเหมืองใต้ทะเลลึกอาจมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมที่สำคัญและอาจไม่สามารถย้อนกลับได้หลายประการ:

การรบกวนพื้นทะเล

การนำแร่ธาตุออกไปโดยตรงและการรบกวนพื้นทะเลที่เกี่ยวข้องสามารถทำลายแหล่งที่อยู่อาศัยและสิ่งมีชีวิตบนพื้นทะเลได้ สิ่งมีชีวิตในทะเลลึกหลายชนิดเติบโตช้า มีอายุยืนยาว และปรับตัวเข้ากับสภาพแวดล้อมเฉพาะอย่างยิ่ง ทำให้พวกมันมีความเปราะบางต่อการรบกวนเป็นพิเศษ ตัวอย่างเช่น โครงสร้างปะการังและสวนฟองน้ำที่บอบบาง ซึ่งเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสิ่งมีชีวิตหลากหลายชนิด อาจถูกบดขยี้โดยอุปกรณ์ทำเหมือง การนำก้อนโลหะโพลีเมทัลลิกออกไปยังเป็นการกำจัดพื้นผิวที่สัตว์หลายชนิดต้องพึ่งพาอาศัย

ตะกอนแขวนลอย

การดำเนินการทำเหมืองก่อให้เกิดตะกอนแขวนลอย ซึ่งเป็นกลุ่มของอนุภาคละเอียดที่สามารถแพร่กระจายไปในพื้นที่กว้างใหญ่ ตะกอนเหล่านี้สามารถทับถมสิ่งมีชีวิตที่กินอาหารโดยการกรอง ลดการส่องผ่านของแสง และรบกวนห่วงโซ่อาหาร ผลกระทบระยะยาวของตะกอนแขวนลอยยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด แต่ก็อาจส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศทั้งหมดที่อยู่ห่างไกลจากพื้นที่ทำเหมืองโดยตรง การฟุ้งกระจายของโลหะที่เป็นพิษในตะกอนก็เป็นข้อกังวลเช่นกัน ขณะนี้กำลังมีการศึกษาเพื่อทำความเข้าใจรูปแบบการกระจายและผลกระทบระยะยาวของตะกอนเหล่านี้

มลพิษทางเสียงและแสง

อุปกรณ์ทำเหมืองก่อให้เกิดมลพิษทางเสียงและแสงอย่างมีนัยสำคัญ ซึ่งสามารถรบกวนพฤติกรรมของสัตว์ทะเลได้ สิ่งมีชีวิตในทะเลลึกหลายชนิดต้องอาศัยเสียงในการสื่อสาร การนำทาง และการหลีกเลี่ยงผู้ล่า แสงประดิษฐ์ยังสามารถรบกวนจังหวะและพฤติกรรมตามธรรมชาติของพวกมันได้ ผลกระทบระยะยาวของการรบกวนเหล่านี้ยังไม่เป็นที่เข้าใจดีนัก

การสูญเสียถิ่นที่อยู่และการลดลงของความหลากหลายทางชีวภาพ

ระบบนิเวศใต้ทะเลลึกมีความหลากหลายทางชีวภาพสูง โดยมีหลายชนิดที่ยังไม่ถูกค้นพบ กิจกรรมการทำเหมืองอาจนำไปสู่การสูญเสียถิ่นที่อยู่และการลดลงของความหลากหลายทางชีวภาพ ซึ่งอาจผลักดันให้สายพันธุ์ที่เปราะบางเสี่ยงต่อการสูญพันธุ์ก่อนที่จะถูกระบุชนิดด้วยซ้ำ การปรับตัวที่เป็นเอกลักษณ์ของสิ่งมีชีวิตในทะเลลึก เช่น การเรืองแสงทางชีวภาพและการสังเคราะห์ทางเคมี ทำให้พวกมันอ่อนไหวต่อการเปลี่ยนแปลงของสิ่งแวดล้อมเป็นพิเศษ

การรบกวนวัฏจักรคาร์บอน

ทะเลลึกมีบทบาทสำคัญในวัฏจักรคาร์บอนของโลก โดยกักเก็บคาร์บอนจำนวนมหาศาลไว้ในตะกอน กิจกรรมการทำเหมืองสามารถรบกวนกระบวนการนี้ ซึ่งอาจปล่อยคาร์บอนที่เก็บไว้สู่น้ำและชั้นบรรยากาศ อันเป็นการส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ขนาดของผลกระทบนี้ยังไม่แน่นอน แต่ก็เป็นสาเหตุที่น่ากังวล

ผลกระทบต่อสิ่งมีชีวิตในทะเล: ตัวอย่างเฉพาะ

• วาฬและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเล: มลพิษทางเสียงจากการทำเหมืองสามารถรบกวนการสื่อสารและการนำทางของวาฬได้ ตะกอนแขวนลอยยังอาจส่งผลกระทบต่อแหล่งอาหารของพวกมันด้วย
• ปลาทะเลลึก: มลพิษทางแสงและเสียงสามารถรบกวนรูปแบบการอพยพและพฤติกรรมการสืบพันธุ์ของปลาทะเลลึกได้ การทำลายถิ่นที่อยู่ยังอาจนำไปสู่การลดลงของประชากร
• สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง: สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังในทะเลลึกจำนวนมาก เช่น ปะการัง ฟองน้ำ และสัตว์จำพวกกุ้งกั้งปู มีความเปราะบางอย่างยิ่งต่อการรบกวนทางกายภาพและตะกอนแขวนลอย

ภาพรวมด้านกฎระเบียบ: การนำทางกฎหมายระหว่างประเทศ

การกำกับดูแลการทำเหมืองใต้ทะเลลึกอยู่ภายใต้อนุสัญญาสหประชาชาติว่าด้วยกฎหมายทะเล (UNCLOS) ซึ่งได้จัดตั้งองค์การพื้นดินท้องทะเลระหว่างประเทศ (ISA) ขึ้นมาเพื่อจัดการทรัพยากรแร่ในน่านน้ำสากล (The Area) ISA มีหน้าที่รับผิดชอบในการให้ใบอนุญาตสำรวจและแสวงหาประโยชน์จากการทำเหมืองใต้ทะเลลึก รวมถึงการพัฒนากฎระเบียบเพื่อปกป้องสิ่งแวดล้อมทางทะเล

อย่างไรก็ตาม การพัฒนากฎระเบียบที่ครอบคลุมสำหรับการทำเหมืองใต้ทะเลลึกนั้นดำเนินไปอย่างเชื่องช้าและเต็มไปด้วยข้อขัดแย้ง ISA ได้ออกใบอนุญาตสำรวจให้กับหลายประเทศและบริษัทแล้ว แต่ยังไม่ได้สรุปกฎระเบียบสำหรับการแสวงหาประโยชน์เชิงพาณิชย์ การไม่มีกฎระเบียบด้านสิ่งแวดล้อมที่ชัดเจนและเข้มแข็งเป็นข้อกังวลหลักสำหรับกลุ่มสิ่งแวดล้อมและนักวิทยาศาสตร์ ซึ่งโต้แย้งว่าไม่ควรดำเนินการทำเหมืองจนกว่าจะเข้าใจและบรรเทาผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมได้อย่างสมบูรณ์

ประเด็นสำคัญในการถกเถียงด้านกฎระเบียบ

• มาตรฐานสิ่งแวดล้อม: การกำหนดมาตรฐานสิ่งแวดล้อมที่เข้มงวดเพื่อลดผลกระทบของกิจกรรมการทำเหมืองต่อระบบนิเวศใต้ทะเลลึก
• การตรวจสอบและการบังคับใช้: การจัดตั้งกลไกการตรวจสอบและบังคับใช้ที่มีประสิทธิภาพเพื่อให้แน่ใจว่ามีการปฏิบัติตามกฎระเบียบ
• ความโปร่งใสและการมีส่วนร่วมของประชาชน: การรับประกันความโปร่งใสในกระบวนการตัดสินใจและเปิดโอกาสให้ประชาชนมีส่วนร่วม
• ความรับผิดและการชดเชย: การกำหนดกฎเกณฑ์ที่ชัดเจนสำหรับความรับผิดและการชดเชยในกรณีที่เกิดความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อม
• การแบ่งปันผลประโยชน์: การรับประกันว่าผลประโยชน์จากการทำเหมืองใต้ทะเลลึกจะถูกแบ่งปันอย่างเท่าเทียมกันในทุกชาติ โดยเฉพาะประเทศกำลังพัฒนา

'กฎสองปี' ภายใต้ UNCLOS ยังเพิ่มความซับซ้อนให้กับสถานการณ์ กฎนี้ระบุว่าหากรัฐสมาชิกแจ้งให้ ISA ทราบถึงความตั้งใจที่จะแสวงหาประโยชน์จากแร่ธาตุใต้ทะเลลึก ISA จะมีเวลาสองปีในการสรุปกฎระเบียบ หากกฎระเบียบไม่ได้รับการสรุปภายในกรอบเวลานี้ รัฐสมาชิกสามารถดำเนินการแสวงหาประโยชน์ต่อไปได้ภายใต้กฎที่มีอยู่ ซึ่งหลายฝ่ายมองว่าไม่เพียงพอ

ข้อถกเถียง: โอกาส ปะทะ การปกป้องสิ่งแวดล้อม

การถกเถียงเกี่ยวกับการทำเหมืองใต้ทะเลลึกนั้นซับซ้อนและมีหลายแง่มุม โดยเป็นการเผชิญหน้าระหว่างผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่อาจเกิดขึ้นกับความจำเป็นในการปกป้องสิ่งแวดล้อมทางทะเล

ข้อโต้แย้งที่สนับสนุนการทำเหมืองใต้ทะเลลึก

• ตอบสนองความต้องการแร่ธาตุสำคัญ: การทำเหมืองใต้ทะเลลึกเสนอทางออกที่เป็นไปได้ในการตอบสนองความต้องการโลหะที่เพิ่มขึ้นทั่วโลกซึ่งจำเป็นสำหรับเทคโนโลยีพลังงานที่ยั่งยืน
• ลดการพึ่งพาการทำเหมืองบนบก: การทำเหมืองบนบกอาจมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสังคมอย่างมีนัยสำคัญ รวมถึงการตัดไม้ทำลายป่า มลพิษ และการละเมิดสิทธิมนุษยชน การทำเหมืองใต้ทะเลลึกอาจเป็นทางเลือกที่สร้างความเสียหายน้อยกว่า
• โอกาสทางเศรษฐกิจ: การทำเหมืองใต้ทะเลลึกสามารถสร้างผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจอย่างมีนัยสำคัญสำหรับประเทศและบริษัทที่เกี่ยวข้อง รวมถึงการสร้างงานและการสร้างรายได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับประเทศกำลังพัฒนาที่สามารถเข้าถึงทรัพยากรเหล่านี้

ข้อโต้แย้งที่คัดค้านการทำเหมืองใต้ทะเลลึก

• ความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อม: ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากการทำเหมืองใต้ทะเลลึกนั้นมีนัยสำคัญและอาจไม่สามารถย้อนกลับได้ รวมถึงการทำลายถิ่นที่อยู่ การสูญเสียความหลากหลายทางชีวภาพ และการรบกวนวัฏจักรคาร์บอน
• ความไม่แน่นอน: ทะเลลึกเป็นระบบนิเวศที่ยังมีความเข้าใจน้อย และผลกระทบระยะยาวของกิจกรรมการทำเหมืองยังไม่เป็นที่ทราบแน่ชัด
• การขาดกฎระเบียบ: กรอบการกำกับดูแลการทำเหมืองใต้ทะเลลึกยังอยู่ระหว่างการพัฒนา และมีความกังวลว่ากฎระเบียบที่มีอยู่นั้นไม่เพียงพอที่จะปกป้องสิ่งแวดล้อมทางทะเล
• ข้อพิจารณาทางจริยธรรม: มีข้อกังวลทางจริยธรรมเกี่ยวกับการแสวงหาประโยชน์จากทรัพยากรส่วนรวมเพื่อผลประโยชน์ส่วนตนและอาจเป็นอันตรายต่อคนรุ่นหลัง

ทางเลือกที่ยั่งยืน: การสำรวจการจัดหาอย่างรับผิดชอบและการรีไซเคิล

เมื่อพิจารณาถึงความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมที่เกี่ยวข้องกับการทำเหมืองใต้ทะเลลึก จึงเป็นสิ่งสำคัญที่จะต้องสำรวจทางเลือกที่ยั่งยืนสำหรับการจัดหาแร่ธาตุสำคัญ:

• การเพิ่มประสิทธิภาพการรีไซเคิล: การปรับปรุงอัตราการรีไซเคิลโลหะในอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และผลิตภัณฑ์อื่นๆ สามารถลดความต้องการวัสดุที่ขุดขึ้นมาใหม่ได้อย่างมีนัยสำคัญ การนำระบบการรวบรวมและแปรรูปที่เข้มแข็งมาใช้เป็นกุญแจสำคัญ
• การทำเหมืองบนบกอย่างรับผิดชอบ: การส่งเสริมแนวปฏิบัติการทำเหมืองอย่างรับผิดชอบบนบก รวมถึงการลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม การเคารพสิทธิมนุษยชน และการรับประกันมาตรฐานแรงงานที่เป็นธรรม
• การใช้วัสดุทดแทน: การสำรวจวัสดุทางเลือกที่สามารถทดแทนโลหะสำคัญในการใช้งานต่างๆ การวิจัยเทคโนโลยีแบตเตอรี่ใหม่ๆ เป็นเรื่องสำคัญ
• เศรษฐกิจหมุนเวียน: การเปลี่ยนผ่านสู่รูปแบบเศรษฐกิจหมุนเวียนที่เน้นประสิทธิภาพของทรัพยากร การใช้ซ้ำ และการรีไซเคิล

กรณีศึกษา: การตรวจสอบผลกระทบในโลกแห่งความเป็นจริง

แม้ว่าการทำเหมืองใต้ทะเลลึกในระดับเชิงพาณิชย์จะยังไม่เริ่มต้น แต่โครงการสำรวจและโครงการริเริ่มด้านการวิจัยหลายโครงการก็ให้ข้อมูลเชิงลึกที่มีค่าเกี่ยวกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้น:

• การทดลอง DISCOL: การทดลองระยะยาวในแอ่งเปรูซึ่งศึกษาผลกระทบของการจำลองการทำเหมืองก้อนแร่มาตั้งแต่ปี 1989 การทดลองนี้แสดงให้เห็นว่าการฟื้นตัวของระบบนิเวศใต้ทะเลลึกจากการรบกวนนั้นช้ามาก อาจใช้เวลาหลายทศวรรษหรือแม้กระทั่งหลายศตวรรษ
• โครงการ BENGAL: โครงการที่ตรวจสอบผลกระทบของการทำเหมืองแร่ซัลไฟด์มวลมหึมาบนพื้นทะเลในแอ่งมานัส ปาปัวนิวกินี โครงการนี้ได้เน้นให้เห็นถึงศักยภาพของตะกอนแขวนลอยที่จะแพร่กระจายไปในพื้นที่กว้างใหญ่และส่งผลกระทบต่อระบบนิเวศที่ละเอียดอ่อน

อนาคตของการทำเหมืองใต้ทะเลลึก: ทางแยกที่สำคัญ

การทำเหมืองใต้ทะเลลึกกำลังยืนอยู่บนจุดเปลี่ยนที่สำคัญ การตัดสินใจในอีกไม่กี่ปีข้างหน้าจะกำหนดว่าพรมแดนใหม่นี้จะถูกนำมาใช้ประโยชน์อย่างรับผิดชอบหรือจะนำไปสู่ความเสียหายต่อสิ่งแวดล้อมที่ไม่สามารถย้อนกลับได้ แนวทางป้องกันไว้ก่อนเป็นสิ่งจำเป็น โดยให้ความสำคัญกับการปกป้องสิ่งแวดล้อมทางทะเลและรับประกันว่าการทำเหมืองจะดำเนินต่อไปได้ก็ต่อเมื่อสามารถพิสูจน์ได้ว่ามีความยั่งยืนต่อสิ่งแวดล้อม ความร่วมมือระหว่างประเทศ กฎระเบียบที่เข้มแข็ง และการวิจัยอย่างต่อเนื่องมีความสำคัญอย่างยิ่งในการนำทางประเด็นที่ซับซ้อนนี้และรับประกันอนาคตที่ยั่งยืนสำหรับมหาสมุทรของเรา

คำถามสำคัญสำหรับอนาคต

• ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมระดับใดที่ยอมรับได้ในการแสวงหาแร่ธาตุสำคัญ?
• เราจะแน่ใจได้อย่างไรว่ามีการแบ่งปันผลประโยชน์อย่างเท่าเทียมจากกิจกรรมการทำเหมืองใต้ทะเลลึก?
• เทคโนโลยีสามารถพัฒนาเพื่อลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมจากการทำเหมืองใต้ทะเลลึกได้อย่างมีนัยสำคัญหรือไม่?
• องค์กรระหว่างประเทศและรัฐบาลจะมีบทบาทอย่างไรในการกำกับดูแลและตรวจสอบการทำเหมืองใต้ทะเลลึก?

คำตอบของคำถามเหล่านี้จะกำหนดอนาคตของการทำเหมืองใต้ทะเลลึกและผลกระทบต่อโลกของเรา เป็นเรื่องจำเป็นอย่างยิ่งที่เราต้องดำเนินการด้วยความระมัดระวัง โดยชี้นำจากวิทยาศาสตร์ จริยธรรม และความมุ่งมั่นที่จะปกป้องสุขภาพและความสมบูรณ์ของมหาสมุทรของเราเพื่อคนรุ่นต่อไปในอนาคต